&&&&&&&&&&&&&&&&Epigramma Ipsius
Nasonis fueramus quinque libelli,
&&&& hoc illi praetulit auctor opus.
ut iam nulla tibi nos sit legisse voluptas,
&&&&at levior demptis poena duobus erit.
Arma gravi
numero violentaque bella parabam
&&&&edere, materia conveniente modis.
par erat inferior versus—risisse Cupido
&&&&dicitur atque unum surripuisse pedem.
'Quis tibi, saeve puer, dedit hoc in carmina iuris?&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&Pieridum vates, non tua turba sumus.
quid, si praeripiat flavae Venus arma Minervae,
&&&&ventilet accensas flava Minerva faces?
quis probet in silvis Cererem regnare iugosis,
&&&&lege pharetratae Virginis arva coli?&&&&&&&&&&&&&&&10
crinibus insignem quis acuta cuspide Phoebum
&&&&instruat, Aoniam Marte movente lyram?
sunt tibi magna, puer, nimi
&&&&cur opus adfectas, ambitiose, novum?
an, quod ubique, tuum est? tua sunt Heliconia tempe?&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&vix etiam Phoebo iam lyra tuta sua est?
cum bene surrexit versu nova pagina primo,
&&&&attenuat nervo
nec mihi materia est numeris levioribus apta,
&&&&aut puer aut longas compta puella comas.'&&&&&&&&&&&&&&&20
Questus eram, pharetra cum protinus ille soluta
&&&&legit in exitium spicula facta meum,
lunavitque genu sinuosum fortiter arcum,
&&&&'quod' que 'canas, vates, accipe' dixit 'opus!'
Me miserum! certas habuit puer ille sagittas.&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&uror, et in vacuo pectore regnat Amor.
Sex mihi surgat opus numeris, in quinque residat:
&&&&ferrea cum vestris bella valete modis!
cingere litorea flaventia tempora myrto,
&&&&Musa, per undenos emodulanda pedes!&&&&&&&&&&&&&&&30
hoc dicam, quod tam mihi dura videntur
&&&&strata, neque in lecto pallia nostra sedent,
et vacuus somno noctem, quam longa, peregi,
&&&&lassaque versati corporis ossa dolent?
nam, puto, sentirem, siquo temptarer amore.&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&an subit et tecta callidus arte nocet?
haeserunt tenues in corde sagittae,
&&&&et possessa ferus pectora versat Amor.
Cedimus, an subitum luctando accendimus ignem?
&&&&cedamus! leve fit, quod bene fertur, onus.&&&&&&&&&&&&&&&10
vidi ego iactatas mota face crescere flammas
&&&&et rursus nullo concutiente mori.
verbera plura ferunt, quam quos iuvat usus aratri,
&&&&detractant prensi dum iuga prima boves.
asper equus duris contunditur ora lupatis,&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&frena minus sentit, quisquis ad arma facit.
acrius invitos multoque ferocius urget
&&&&quam qui servitium ferre fatentur Amor.
En ego confiteor! tua sum nova praeda, C
&&&&porrigimus victas ad tua iura manus.&&&&&&&&&&&&&&&20
nil opus est bello—ven
&&&&nec tibi laus armis victus inermis ero.
necte comam myrto, mat
&&&&qui deceat, currum vitricus ipse dabit,
inque dato curru, populo clamante triumphum,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&stabis et adiunctas arte movebis aves.
ducentur capti iuven
&&&&haec tibi magnificus pompa triumphus erit.
ipse ego, praeda recens, factum modo vulnus habebo
&&&&et nova captiva vincula mente feram.&&&&&&&&&&&&&&&30
Mens Bona ducetur manibus post terga retortis,
&&&&et Pudor, et castris quidquid Amoris obest.
ad te sua bracchia tendens
&&&&vulgus 'io' magna voce 'triumphe!' canet.
blanditiae comites tibi erunt Errorque Furorque,&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&adsidue partes turba secuta tuas.
his tu militibus supera
&&&&haec tibi si demas commoda, nudus eris.
Laeta triumphanti de summo mater Olympo
&&&&plaudet et adpositas sparget in ora rosas.&&&&&&&&&&&&&&&40
tu pinnas gemma, gemma variante capillos
&&&&ibis in auratis aureus ipse rotis.
tunc quoque non paucos, si te bene novimus,
&&&&tunc quoque praeteriens vulnera multa dabis.
non possunt, licet ipse velis,&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&fervida vicino flamma vapore nocet.
talis erat domita Bacchus G
&&&&tu gravis alitibus, tigribus ille fuit.
Ergo cum possim sacri pars esse triumphi,
&&&&parce tuas in me perdere, victor, opes!&&&&&&&&&&&&&&&50
adspice cognati felicia Caesaris arma—
&&&&qua vicit, victos protegit ille manu.
precor: quae me nuper praedata puella est,
&&&&aut amet aut faciat, cur ego semper amem!
a, nimium volui—t
&&&&audierit nostras tot Cytherea preces!
Accipe, per longos tibi&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&accipe, qui pura norit amare fide!
si me non veterum commendant magna parentum
&&&&nomina, si nostri sanguinis auctor eques,
nec meus innumeris renovatur campus aratris,
&&&&temperat et sumptus parcus uterque parens—&&&&&&&&&&&&&&&10
at Phoebus comitesque novem vitisque repertor
&&&&hac faciunt, et me qui tibi donat, Amor,
et nulli cessura fides, sine crimine mores
&&&&nudaque simplicitas purpureusque pudor.
non mihi mille placent, non sum desultor amoris:&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&tu mihi, siqua fides, cura perennis eris.
tecum, quos dederint annos mihi fila sororum,
&&&&vivere contingat teque dolente mori!
te mihi materiem felicem in carmina praebe—
&&&&provenient causa carmina digna sua.&&&&&&&&&&&&&&&20
carmine nomen habent exterrita cornibus Io
&&&&et quam fluminea lusit adulter ave,
quaeque super pontum simulato vecta iuvenco
&&&&virginea tenuit cornua vara manu.
nos quoque per totum pariter cantabimur orbem,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&iunctaque semper erunt nomina nostra tuis.
est epulas nobis aditurus easdem—
&&&&ultima coena tuo sit, precor, illa viro!
ergo ego dilectam tantum conviva puellam
&&&&adspiciam? tangi quem iuvet, alter erit,
alteriusque sinus apte subiecta fovebis?&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&iniciet collo, cum volet, ille manum?
desino mirari, posito quod candida vino
&&&&Atracis ambiguos traxit in arma viros.
nec mihi silva domus, nec equo mea membra cohaerent—
&&&&vix a te videor posse tenere manus!&&&&&&&&&&&&&&&10
Quae tibi sint facienda tamen cognosce, nec Euris
&&&&da mea nec tepidis verba ferenda Notis!
ante veni, quam vir—nec quid, si veneris ante,
&&&& sed tamen ante veni.
cum premet ille torum, vultu comes ipsa modesto&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&ibis, ut accumbas—clam mihi tange pedem!
me specta nutusque meo
&&&&excipe furtivas et refer ipsa notas.
verba superciliis sine
&&&&verba leges digitis, verba notata mero.&&&&&&&&&&&&&&&20
cum tibi succurret Veneris lascivia nostrae,
&&&&purpureas tenero pollice tange genas.
siquid erit, de me tacita quod mente queraris,
&&&&pendeat extrema mollis ab aure manus.
cum tibi, quae faciam, mea lux, dicamve, placebunt,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&versetur digitis anulus usque tuis.
tange manu mensam, tangunt quo more precantes,
&&&&optabis merito cum mala multa viro.
Quod tibi miscuerit, sapias, bibat ipse,
&&&&tu puerum leviter posce, quod ipsa voles.&&&&&&&&&&&&&&&30
quae tu reddideris ego primus pocula sumam,
&&&&et, qua tu biberis, hac ego parte bibam.
si tibi forte dabit, quod praegustaverit ipse,
&&&&reice libatos illius ore cibos.
nec premat inpositis sinito tua colla lacertis,&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&mite nec in rigid
nec sinus admittat digito
&&&&oscula praecipue nulla dedisse velis!
oscula si dederis, fiam manifestus amator
&&&&et dicam 'mea sunt!' iniciamque manum.&&&&&&&&&&&&&&&40
Haec tamen adspiciam, sed quae bene pallia celant,
&&&&illa mihi caeci causa timoris erunt.
nec femori committe femur nec crure cohaere
&&&&nec tenerum duro cum pede iunge pedem.
multa miser timeo, quia feci multa proterve,&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&exemplique metu torqueor, ecce, mei.
saepe mihi dominaeque meae properata voluptas
&&&&veste sub iniecta dulce peregit opus.
sed, ne fecisse puteris,
&&&&conscia de tergo pallia deme tuo.&&&&&&&&&&&&&&&50
vir bibat usque roga—precibus tamen oscula desint!—
&&&&dumque bibit, furtim si potes, adde merum.
si bene conpositus somno vinoque iacebit,
&&&&consilium nobis resque locusque dabunt.
cum surges abitura domum, surgemus et omnes,&&&&&&&&&&&&&&&55
&&&&in medium turbae fac memor agmen eas.
agmine me invenies aut invenieris in illo:
&&&&quidquid ibi poteris tangere, tange, mei.
Me miserum! monui, paucas
&&&&separor a domina nocte iubente mea.&&&&&&&&&&&&&&&60
nocte vir includet, lacrimis ego maestus obortis,
&&&&qua licet, ad saevas prosequar usque fores.
oscula iam sumet, iam non tantum oscula sumet:
&&&&quod mihi das furtim, iure coacta dabis.
verum invita dato—potes hoc—&&&&&&&&&&&&&&&65
&&&&blanditiae taceant, sitque maligna Venus.
si mea vota valent, illum quoque ne iuvet,
&&&&si minus, at certe te iuvet inde nihil.
sed quaecumque tamen noctem fortuna sequetur,
&&&&cras mihi constanti voce dedisse nega!&&&&&&&&&&&&&&&70
Aestus erat,
&&&&adposui medio membra levanda toro.
pars adaperta fuit, pars alt
&&&&quale fere silvae lumen habere solent,
qualia sublucent fugiente crepuscula Phoebo,&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&aut ubi nox abiit, nec tamen orta dies.
illa verecundis lux est praebenda puellis,
&&&&qua timidus latebras speret habere pudor.
ecce, Corinna venit, tunica velata recincta,
&&&&candida dividua colla tegente coma—&&&&&&&&&&&&&&&10
qualiter in thalamos famosa Semiramis isse
&&&&dicitur, et multis Lais amata viris.
Deripui tunicam—nec
&&&&pugnabat tunica sed tamen illa tegi.
quae cum ita pugnaret, tamquam quae vincere nollet,&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&victa est non aegre proditione sua.
ut stetit ante oculos posito velamine nostros,
&&&&in toto nusquam corpore menda fuit.
quos umeros, quales vidi tetigique lacertos!
&&&&forma papillarum quam fuit apta premi!&&&&&&&&&&&&&&&20
quam castigato planus sub pectore venter!
&&&&quantum et quale latus! quam iuvenale femur!
Singula quid referam? nil non laudabile vidi
&&&&et nudam pressi corpus ad usque meum.
Cetera quis nescit? lassi requievimus ambo.&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&proveniant medii sic mihi saepe dies!
Ianitor—indignum!—dura
religate catena,
&&&&difficilem moto cardine pande forem!
quod precor, exiguum est—aditu fac ianua parvo
&&&&obliquum capiat semiadaperta latus.
longus amor tales corpus tenuavit in usus&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&aptaque subducto pondere membra dedit.
ille per excubias custodum leniter ire
&&&&monstrat: inoffensos derigit ille pedes.
At quondam noctem simul
&&&&mirabar, tenebris quisquis iturus erat.&&&&&&&&&&&&&&&10
risit, ut audirem, tenera cum matre Cupido
&&&&et leviter 'fies tu quoque fortis' ait.
nec mora, venit amor—non umbras nocte volantis,
&&&&non timeo strictas in mea fata manus.
te nimium lentum timeo,&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&tu, me quo possis perdere, fulmen habes.
Adspice—uti videas, inmitia claustra relaxa—
&&&&uda sit ut lacrimis ianua facta meis!
certe ego, cum posita stares ad verbera veste,
&&&&ad dominam pro te verba tremente tuli.&&&&&&&&&&&&&&&20
ergo quae valuit pro te quoque gratia quondam—
&&&&heu facinus!—pro me nunc valet illa parum?
redde vicem meritis! grato licet esse quod optas.
&&&& excute poste seram!
Excute! sic, inquam, longa relevere catena,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&nec tibi perpetuo serva bibatur aqua!
ferreus orantem nequiquam, ianitor, audis,
&&&&roboribus duris ianua fulta riget.
urbibus obsessis clausae munimina portae
&&&& in media pace quid arma times?&&&&&&&&&&&&&&&30
quid facies hosti, qui sic excludis amantem?
&&&& excute poste seram!
Non ego militibus veni
&&&&solus eram, si non saevus adesset Amor.
hunc ego, si cupiam, nusq&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&ante vel a membris dividar ipse meis.
ergo Amor et modicum circa mea tempora vinum
&&&&mecum est et madidis lapsa corona comis.
arma quis haec timeat? quis non eat obvius illis?
&&&& excute poste seram!&&&&&&&&&&&&&&&40
Lentus es: an somnus, qui te male perdat, amantis
&&&&verba dat in ventos aure repulsa tua?
at, memini, primo, cum te celare volebam,
&&&&pervigil in mediae sidera noctis eras.
forsitan et tecum tua nunc requiescit amica—&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&heu, melior quanto sors tua sorte mea!
dummodo sic, in me durae transite catenae!
&&&& excute poste seram!
Fallimur, an verso sonuerunt cardine postes,
&&&&raucaque concussae signa dedere fores?&&&&&&&&&&&&&&&50
fallimur—inpulsa est animoso ianua vento.
&&&&ei mihi, quam longe spem tulit aura meam!
si satis es raptae, Borea, memor Orithyiae,
&&&&huc ades et surdas flamine tunde foris!
urbe silent tota, vitreoque madentia rore&&&&&&&&&&&&&&&55
&&&& excute poste seram!
Aut ego iam ferroque ignique paratior ipse,
&&&&quem face sustineo, tecta superba petam.
nox et Amor vinumque nihi
&&&&illa pudore vacat, Liber Amorque metu.&&&&&&&&&&&&&&&60
omnia consumpsi, nec te precibusque minisque
&&&&movimus, o foribus durior ipse tuis.
non te formosae decuit servare puellae
&&&&limina, sollicito carcere dignus eras.
Iamque pruinosus molitur Lucifer axes,&&&&&&&&&&&&&&&65
&&&&inque suum miseros excitat ales opus.
at tu, non laetis detracta corona capillis,
&&&&dura super tota limina nocte iace!
tu dominae, cum te proiectam mane videbit,
&&&&temporis absumpti tam male testis eris.&&&&&&&&&&&&&&&70
Qualiscumque vale senti
&&&&lente nec admisso turpis amante, vale!
vos quoque, crudeles rigido cum limine postes
&&&&duraque conservae ligna, valete, fores!
Adde manus
in vincla meas—meruere catenas—
&&&&dum furor omnis abit, siquis amicus ades!
nam furor in dominam teme
&&&&flet mea vaesana laesa puella manu.
tunc ego vel caros potui violare parentes&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&saeva vel in sanctos verbera ferre deos!
Quid? non et clipei dominus septemplicis Aiax
&&&&stravit deprensos lata per arva greges,
et, vindex in matre patris, malus ultor, Orestes
&&&&ausus in arcanas poscere tela deas?&&&&&&&&&&&&&&&10
ergo ego digestos potui laniare capillos?
&&&&nec dominam motae dedecuere comae.
sic formosa fuit. talem Schoeneida dicam
&&&&Maenalias arc
talis periuri promissaque velaque Thesei&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&flevit praecipites Cressa tulisse N
sic, nisi vittatis quod erat Cassandra capillis,
&&&&procubuit templo, casta Minerva, tuo.
Quis mihi non 'demens!' quis non mihi 'barbare!' dixit?
&&&& pavido est lingua retenta metu.&&&&&&&&&&&&&&&20
sed taciti fecere t
&&&&egit me lacrimis ore silente reum.
ante meos umeris velle
&&&&utiliter potui parte carere mei.
in mea vaesanas habui dispendia vires&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&et valui poenam fortis in ipse meam.
quid mihi vobiscum, caedis scelerumque ministrae?
&&&&debita sacrilegae vincla subite manus!
an, si pulsassem minimum de plebe Quiritem,
&&&&plecterer—in dominam ius mihi maius erit?&&&&&&&&&&&&&&&30
pessima Tydides scelerum monimenta reliquit.
&&&&ille deam primus perculit—alter ego!
et minus ille nocens. mihi, quam profitebar amare
&&&& Tydides saevus in hoste fuit.
I nunc, magnificos victor molire triumphos,&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&cinge comam lauro votaque redde Iovi,
quaeque tuos currus comitantum turba sequetur,
&&&&clamet 'io! forti victa puella viro est!'
ante eat effuso tristis captiva capillo,
&&&&si sinerent laesae, candida tota, genae.&&&&&&&&&&&&&&&40
aptius impressis fuerat livere labellis
&&&&et collum blandi dentis habere notam.
denique, si tumidi ritu torrentis agebar,
&&&&caecaque me praedam fecerat ira suam,
nonne satis fuerat timidae inclamasse puellae,&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&nec nimium rigidas intonuisse minas,
aut tunicam a summa diducere turpiter ora
&&&&ad mediam?—mediae zona tulisset opem.
At nunc sustinui raptis a fronte capillis
&&&&ferreus ingenuas ungue notare genas.&&&&&&&&&&&&&&&50
adstitit illa amens albo et sine sanguine vultu,
&&&&caeduntur Pariis qualia saxa iugis.
exanimis artus et membra trementia vidi—
&&&&ut cum populeas ventilat aura comas,
ut leni Zephyro gracilis vibratur harundo,&&&&&&&&&&&&&&&55
&&&&summave cum tepido stringitur unda N
suspensaeque diu lacrimae fluxere per ora,
&&&&qualiter abiecta de nive manat aqua.
tunc ego me primum coepi sentire nocentem—
&&&&sanguis erant lacrimae, quas dabat illa, meus.&&&&&&&&&&&&&&&60
ter tamen ante pedes volu
&&&&ter formidatas reppulit illa manus.
At tu ne dubita—minuet vindicta dolorem—
&&&&protinus in vultus unguibus ire meos.
nec nostris oculis nec nostris parce capillis:&&&&&&&&&&&&&&&65
&&&&quamlibet infirm
neve mei sceleris tam tristia signa supersint,
&&&&pone recompositas in statione comas!
Est quaedam—quicumque
volet cognoscere lenam,
&&&&audiat!—est quaedam nomine Dipsas anus.
ex re nomen habet—nigri non illa parentem
&&&&Memnonis in roseis sobria vidit equis.
illa magas artes Aeaeaque carmina novit&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&inque caput liquidas
scit bene, quid gramen, quid torto concita rhombo
&&&&licia, quid valeat virus amantis equae.
cum voluit, toto glom
&&&&cum voluit, puro fulget in orbe dies.&&&&&&&&&&&&&&&10
sanguine, siqua fides, st
&&&&purpureus Lunae sanguine vultus erat.
hanc ego nocturnas versam volitare per umbras
&&&&suspicor et pluma corpus anile tegi.
suspicor, et fama est. oculis quoque pupula duplex&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&fulminat, et gemino lumen ab orbe venit.
evocat antiquis proavos atavosque sepulcris
&&&&et solidam longo carmine findit humum.
Haec sibi proposuit thala
&&&&nec tamen eloquio lingua nocente caret.&&&&&&&&&&&&&&&20
illa monebat
&&&&talia—me duplices occuluere fores:
'scis here te, mea lux, iuveni placuisse beato?
&&&&haesit et in vultu constitit usque tuo.
et cur non placeas? nulli t&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&me miseram, dignus corpore cultus abest!
tam felix esses quam formosissima, vellem—
&&&&non ego, te facta divite, pauper ero.
stella tibi oppositi nocuit contraria Martis.
&&&&M signo nunc Venus apta suo.&&&&&&&&&&&&&&&30
prosit ut adveniens, en adspice! dives amator
&&&& curae, quid tibi desit, habet.
est etiam facies, qua se tibi conparet,
&&&&si te non emptam vellet, emendus erat.'
Erubuit. 'decet alba quidem pudor ora, sed iste,&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&si simules, verus obesse solet.
cum bene deiectis gremium spectabis ocellis,
&&&&quantum quisque ferat, respiciendus erit.
forsitan inmundae Tatio regnante Sabinae
&&&&noluerint habiles&&&&&&&&&&&&&&&40
nunc Mars externis animos exercet in armis,
&&&&at Venus Aeneae regnat in urbe sui.
casta est, quam nemo rogavit—
&&&&aut, si rusticitas non vetat, ipsa rogat.
has quoque, quae frontis rugas in vertice portant,&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&& de rugis crimina multa cadent.
Penelope iuvenum vir
&&&&qui latus argueret, corneus arcus erat.
labitur occulte fallitque volubilis aetas,
&&&&ut celer admissis labitur amnis aquis.&&&&&&&&&&&&&&&50
aera nitent usu, vestis bona quaerit haberi,
&&&&canescunt turpi tecta relicta situ—
forma, nisi admittas, nullo exercente senescit.
&&&&nec satis effectus
certior e multis nec tam invidiosa rapina est.&&&&&&&&&&&&&&&55
&&&&plena venit canis de grege praeda lupis.
Ecce, quid iste tuus praeter nova carmina vates
&&&&donat? amatoris milia multa leges.
ipse deus vatum palla spectabilis aurea
&&&&tractat inauratae consona fila lyrae.&&&&&&&&&&&&&&&60
qui dabit, ille tibi magno sit maior H
&&&&crede mihi, res est ingeniosa dare.
nec tu, siquis erit capitis mercede redemptus,
&&&& gypsati crimen inane pedis.
nec te decipiant veteres circum atria cerae.&&&&&&&&&&&&&&&65
&&&&tolle tuos tecum, pauper amator, avos!
qui, quia pulcher erit, poscet sine munere noctem,
&&&&quod det, amatorem flagitet ante suum!
Parcius exigito pretium, dum retia tendis,
&&&& captos legibus ure tuis!&&&&&&&&&&&&&&&70
nec n sine, credat amari,
&&&&et cave ne gratis hic tibi constet amor!
saepe nega noctes. capitis modo finge dolorem,
&&&& et modo, quae causas praebeat, Isis erit.
mox recipe, ut nullum patiendi colligat usum,&&&&&&&&&&&&&&&75
&&&&neve relentescat saepe repulsus amor.
surda sit oranti tua ianua,
&&&&audiat exclusi
et, quasi laesa prior, nonnumquam irascere laeso—
&&&&vanescit culpa culpa repensa tua.&&&&&&&&&&&&&&&80
sed numquam dederis spatiosum tempus in iram:
&&&&saepe simultates ira morata facit.
quin etiam discant oculi lacrimare coacti,
&&&&et faciant udas
nec, siquem falles, tu periurare timeto—&&&&&&&&&&&&&&&85
&&&&commodat in lusus numina surda Venus.
servus et ad partes sollers ancilla parentur,
&&&&qui doceant, apte
et sibi pauca rogent—multos si pauca rogabunt,
&&&&postmodo de stipula grandis acervus erit.&&&&&&&&&&&&&&&90
et soror et mater, nutrix q
&&&&fit cito per multas praeda petita manus.
cum te deficient poscendi munera causae,
&&&&natalem libo testificare tuum!
Ne securus amet nullo rivale,&&&&&&&&&&&&&&&95
&&&&non bene, si tollas proelia, durat amor.
ille viri videat toto vestigia lecto
&&&&factaque lascivis livida colla notis.
munera praecipue videat, quae miserit alter.
&&&&si dederit nemo, Sacra roganda Via est.&&&&&&&&&&&&&&&100
cum multa abstuleris, ut non tamen omnia donet,
&&&&quod numquam reddas, commodet, ipsa roga!
lingua iuvet mentemque tegat—
&&&&inpia sub dulci melle venena latent.
Haec si praestiteris usu mihi cognita longo,&&&&&&&&&&&&&&&105
&&&&nec tulerint voces ventus et aura meas,
saepe mihi dices vivae bene, saepe rogabis,
&&&&ut mea defunctae molliter ossa cubent.'
Vox erat in cursu, cum me mea prodidit umbra,
&&&&at nostrae vix se continuere manus,&&&&&&&&&&&&&&&110
quin albam raramque comam lacrimosaque vino
&&&&lumina rugosas distraherentque genas.
di tibi dent nullosque Lares inopemque senectam,
&&&&et longas hiemes perpetuamque sitim!
omnis amans, et habet sua castra C
&&&&Attice, crede mihi, militat omnis amans.
quae bello est habilis, Veneri quoque convenit aetas.
&&&&turpe senex miles, turpe senilis amor.
quos petiere duces animos in milite forti,&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&hos petit in socio bella puella viro.
terra requiescit uterque—
&&&& ille fores dominae servat, at ille ducis.
militis of mitte puellam,
&&&&strenuus exempto fine sequetur amans.&&&&&&&&&&&&&&&10
ibit in adversos montes duplicataque nimbo
&&&&flumina, congestas exteret ille nives,
nec freta pressurus tumidos causabitur Euros
&&&&aptaque verrendis sidera quaeret aquis.
quis nisi vel miles vel amans et frigora noctis&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&et denso mixtas perferet imbre nives?
mittitur infestos alter
&&&&in rivale oculos alter, ut hoste, tenet.
ille graves urbes, hic durae limen amicae
&&&& hic portas frangit, at ille fores.&&&&&&&&&&&&&&&20
Saepe soporatos invadere profuit hostes
&&&&caedere et armata vulgus inerme manu.
sic fera Threicii ceciderunt agmina Rhesi,
&&&&et dominum capti deseruistis equi.
nempe maritorum somnis utuntur amantes,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&et sua sopitis hostibus arma movent.
custodum transire manus vigilumque catervas
&&&&militis et miseri semper amantis opus.
Mars dubius nec certa V victique resurgunt,
&&&&quosque neges umquam posse iacere, cadunt.&&&&&&&&&&&&&&&30
Ergo desidiam quicumque vocabat amorem,
&&&&desinat. ingenii est experientis amor.
ardet in abducta Briseide magnus Achilles—
&&&&dum licet, Argeas frangite, Troes, opes!
Hector ab Andromaches conplexibus ibat ad arma,&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&et, galeam capiti quae daret, uxor erat.
summa ducum, Atrides, visa Priameide fertur
&&&&Maenadis effusis obstipuisse comis.
Mars quoque deprensus fab
&&&&notior in caelo fabula nulla fuit.&&&&&&&&&&&&&&&40
ipse ego segnis eram discin
&&&&mollierant animos lectus et umbra meos.
inpulit ignavum formosae cura puellae
&&&&iussit et in castris aera merere suis.
inde vides agilem nocturnaque bella gerentem.&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&qui nolet fieri desidiosus, amet!
Eurota Phrygiis avecta carinis
&&&&coniugibus belli causa duobus erat,
qualis erat Lede, quam plumis abditus albis
&&&&callidus in falsa lusit adulter ave,
qualis Amymone siccis erravit in agris,&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&cum premeret summi verticis urna comas—
aquilamque in te taurumque timebam,
&&&&et quidquid magno de Iove fecit amor.
Nunc timor omnis abest, animique resanuit error,
&&&&nec facies oculos iam capit ista meos.&&&&&&&&&&&&&&&10
cur sim mutatus, quaeris? quia munera poscis.
&&&&haec te non patitur causa placere mihi.
donec eras simplex, anim
&&&&nunc mentis vitio laesa figura tua est.
et puer est et nudus A sine sordibus annos&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&& et nullas vestes, ut sit apertus, habet.
quid puerum Veneris pretio prostare iubetis?
&&&&quo pretium condat, non habet ille sinum!
nec Venus apta feris Veneris nec filius armis—
&&&&non decet inbelles aera merere deos.&&&&&&&&&&&&&&&20
Stat meretrix certo cuivis mercabilis aere,
&&&&et miseras iusso
devovet imperium tamen haec lenonis avari
&&&&et, quod vos facitis sponte, coacta facit.
Sumite in exemplum pecu&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&turpe erit, ingenium mitius esse feris.
non equa munus equum, non t
&&&&non aries placitam munere captat ovem.
sola viro mulier spoliis exultat ademptis,
&&&&sola locat noctes, sola licenda venit,&&&&&&&&&&&&&&&30
et vendit quod utrumque iuvat quod uterque petebat,
&&&&et pretium, quanti gaudeat ipsa, facit.
quae Venus ex aequo ventura est grata duobus,
&&&&altera cur illam vendit et alter emit?
cur mihi sit damno, tibi sit lucrosa voluptas,&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&quam socio motu femina virque ferunt?
Non bene conducti vendunt periuria testes,
&&&&non bene selecti iudicis arca patet.
turpe reos empta mise
&&&&quod faciat magni, turpe tribunal,&&&&&&&&&&&&&&&40
turpe tori reditu census augere paternos,
&&&&et faciem lucro prostituisse suam.
gratia pro rebus mer
&&&&pro male conducto gratia nulla toro.
om mercede soluta&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&non manet officio debitor ille tuo.
parcite, formosae, preti
&&&&non habet eventus sordida praeda bonos.
non fuit armillas tanti pepigisse Sabinas,
&&&&ut premerent sacrae&&&&&&&&&&&&&&&50
e quibus exierat, traiecit viscera ferro
&&&&filius, et poenae causa monile fuit.
Nec tamen indignum est a
&&&&munera poscenti quod dare possit, habet.
carpite de plenis pe&&&&&&&&&&&&&&&55
&&&&praebeat Alcinoi poma benignus ager!
officium pauper numeret
&&&&quod quis habet, dominae conferat omne suae.
est quoque carminibus meritas celebrare puellas
&&&& quam volui, nota fit arte mea.&&&&&&&&&&&&&&&60
scindentur vestes, gemmae
&&&&carmina quam tribuent, fama perennis erit.
nec dare, sed pretium p
&&&&quod nego poscenti, desine velle, dabo!
incertos et in ordine ponere crines
&&&&docta neque ancillas inter habenda Nape,
inque ministeriis furtivae cognita noctis
&&&&utilis et dandis ingeniosa notis
saepe venire ad me dubitantem hortata Corinnam,&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&& saepe laboranti fida reperta mihi—
accipe et ad dominam peraratas mane tabellas
&&&&perfer et obstantes sedula pelle moras!
nec silicum venae nec durum in pectore ferrum,
&&&&nec tibi simplicitas ordine maior adest.&&&&&&&&&&&&&&&10
credibile est et te sensisse Cupidinis arcus—
&&&&in me militiae signa tuere tuae!
si quaeret quid agam, spe
&&&&cetera fert blanda cera notata manu.
Dum loquor, hora fugit. vacuae bene redde tabellas,&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&verum continuo fac tamen illa legat.
adspicias oculos mando
&&&&et tacito vultu scire futura licet.
nec mora, perlectis rescribat multa,
&&&&odi, cum late splendida cera vacat.&&&&&&&&&&&&&&&20
conprimat ordinibus versus, oculosque moretur
&&&&margine in extremo littera rasa meos.
Quid digitos opus est graphio lassare tenendo?
&&&&hoc habeat scriptum tota tabella 'veni!'
non ego victrices lauro redimire tabellas&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&nec Veneris media ponere in aede morer.
subscribam: 'VENERI FIDAS SIBI NASO MINISTRAS
&&&&DEDICAT, AT NUPER VILE FUISTIS ACER.'
Flete meos
casus—tristes rediere tabellae
&&&&infelix hodie littera posse negat.
modo cum discedere vellet,
&&&&ad limen digitos restitit icta Nape.
missa foras iterum limen transire memento&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&cautius atque alte sobria ferre pedem!
Ite hinc, difficiles, funebria ligna, tabellae,
&&&&tuque, negaturis cera referta notis!—
quam, puto, de longae collectam flore cicutae
&&&&melle sub infami Corsica misit apis.&&&&&&&&&&&&&&&10
at tamquam minio penitus medicata rubebas—
&&&&ille color vere sanguinolentus erat.
proiectae triviis iaceatis, inutile lignum,
&&&&vosque rotae frangat praetereuntis onus!
illum etiam, qui vos ex arbore vertit in usum,&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&convincam puras non habuisse manus.
praebuit illa arbor misero suspendia collo,
&&&&carnifici diras
illa dedit turpes raucis bubonibus umbras,
&&&&vulturis in ramis et strigis ova tulit.&&&&&&&&&&&&&&&20
his ego commisi nostros insanus amores
&&&&molliaque ad dominam verba ferenda dedi?
aptius hae capiant vadimonia garrula cerae,
&&&&quas aliquis dur
inter ephemeridas melius tabulasque iacerent,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&in quibus absumptas fleret avarus opes.
Ergo ego vos rebus duplices pro nomine sensi.
&&&&auspicii numerus non erat ipse boni.
quid precer iratus, nisi vos cariosa senectus
&&&&rodat, et inmundo cera sit alba situ?&&&&&&&&&&&&&&&30
oceanum venit a seniore marito
&&&&flava pruinoso quae vehit axe diem.
'Quo properas, Aurora? mane!—sic Memnonis umbris
&&&&annua sollemni caede parentet avis!
nunc iuvat in teneris domin&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&si quando, lateri nunc bene iuncta meo est.
nunc etiam somni pingues et frigidus aer,
&&&&et liquidum tenui gutture cantat avis.
quo properas, ingrata viris, ingrata puellis?
&&&&roscida purpurea supprime lora manu!&&&&&&&&&&&&&&&10
Ante tuos ortus melius sua sidera servat
&&&&navita nec medi
te surgit quamvis lassus veniente viator,
&&&&et miles saevas aptat ad arma manus.
prima bidente vides on&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&prima vocas tardos sub iuga panda boves.
tu pueros somno fraudas tradisque magistris,
&&&&ut subeant tenerae
atque eadem sponsum incautos ante atria mittis,
&&&&unius ut verbi grandia damna ferant.&&&&&&&&&&&&&&&20
nec tu consulto, ne
&&&&cogitur ad lites surgere uterque novas.
tu, cum feminei possint cessare labores,
&&&&lanificam revocas ad sua pensa manum.
Omnia perpeterer—sed surgere mane puellas,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&quis nisi cui non est ulla puella ferat?
optavi quotiens, ne nox tibi cedere vellet,
&&&&ne fugerent vultus sidera mota tuos!
optavi quotiens, aut ventus frangeret axem,
&&&&aut caderet spissa nube retentus equus!&&&&&&&&&&&&&&&30
[quid, si Cephalio numquam flagraret amore?
&&&&an putat ignotam nequitiam esse suam?
invida, quo properas? quod erat tibi filius ater,
&&&&materni fuerat pectoris ille color.
Tithono vellem d&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&fabula non caelo turpior ulla foret.
illum dum refugis, longo quia grandior aevo,
&&&&surgis ad invisas a sene mane rotas.
at si, quem mavis, Cephalum conplexa teneres,
&&&&clamares: &lente currite, noctis equi!&&&&&&&&&&&&&&&&40
Cur ego plectar amans, si vir tibi marcet ab annis?
&&&&num me nupsisti conciliante seni?
adspice, quot somnos iuveni donarit amato
&&&&Luna!—neque illius forma secunda tuae.
ipse deum genitor, ne te tam saepe videret,&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&commisit noctes in sua vota duas.'
Iurgia finieram. scires audisse: rubebat—
&&&&nec tamen adsueto tardius orta dies!
Dicebam 'medicare
tuos desiste capillos!'
&&&&tingere quam possis, iam tibi nulla coma est.
at si passa fores, quid erat spatiosius illis?
&&&&contigerant imum, qua patet usque, latus.
quid, quod erant tenues, et quos ornare timeres?&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&vela colorati qualia Seres habent,
vel pede quod gracili deducit aranea filum,
&&&&cum leve deserta sub trabe nectit opus.
nec tamen ater erat nec erat tamen aureus ille,
&&&&sed, quamvis neuter, mixtus uterque color—&&&&&&&&&&&&&&&10
qualem clivosae madidis in vallibus Idae
&&&&ardua derepto cortice cedrus habet.
Adde, quod et dociles et centum flexibus apti
&&&&et tibi nullius causa doloris erant.
non acus abrupit, non vallum pectinis illos.&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&ornatrix tuto
ante meos saepe est oculos ornata nec umquam
&&&&bracchia derepta saucia fecit acu.
saepe etiam nondum digestis mane capillis
&&&&purpureo iacuit semisupina toro.&&&&&&&&&&&&&&&20
tum quoque erat neclecta decens, ut Threcia Bacche,
&&&&cum temere in viridi gramine lassa iacet.
Cum graciles essent tamen et lanuginis instar,
&&&&heu, male vexatae quanta tulere comae!
quam se praebuerunt ferro patienter et igni,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&ut fieret torto nexilis orbe sinus!
clamabam: 'scelus est istos, scelus urere crines!
&&&& capiti, ferrea, parce tuo!
vim procul hinc remove! non est,
&&&&erudit admotas ipse capillus acus.'&&&&&&&&&&&&&&&30
Formosae periere comae—quas vellet Apollo,
&&&&quas vellet capiti Bacchus inesse suo!
illis contulerim, quas quondam nuda Dione
&&&&pingitur umenti sustinuisse manu.
quid male dispositos quereris periisse capillos?&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&quid speculum maesta ponis, inepta, manu?
non bene consuetis a
&&&&ut placeas, debes inmemor esse tui.
non te cantatae laeserunt paelicis herbae,
&&&&non anus Haemoni&&&&&&&&&&&&&&&40
nec tibi vis morbi nocuit—procul omen abesto!—
&&&&nec minuit densas invida lingua comas.
facta manu culpaque
&&&&ipsa dabas capiti mixta venena tuo.
Nunc tibi captivos mittet G&&&&&&&&&&&&&&&45
&&&&tuta triumphatae munere gentis eris.
o quam saepe comas aliquo mirante rubebis,
&&&&et dices: 'empta nunc ego merce probor,
nescio quam pro me laudat nunc iste Sygambram.
&&&&fama tamen memini cum fuit ista mea.'&&&&&&&&&&&&&&&50
Me miserum! lacrimas male continet oraque dextra
&&&&protegit ingenuas picta rubore genas.
sustinet antiquos gremio spectatque capillos,
&&&&ei mihi, non illo munera digna loco!
Collige cum vultu mentem! reparabile damnum est.&&&&&&&&&&&&&&&55
&&&&postmodo nativa conspiciere coma.
Livor edax, ignavos obicis annos,
&&&&ingeniique vocas
non me more patrum, dum strenua sustinet aetas,
&&&&praemia militiae pulverulenta sequi,
nec me verbosas leges ediscere nec me&&&&&&&&&&&&&&&5
&&&&ingrato vocem prostituisse foro?
Mortale est, quod quaeris, opus. mihi fama perennis
&&&&quaeritur, in toto semper ut orbe canar.
vivet Maeonides, Tenedos dum stabit et Ide,
&&&&dum rapidas Simois &&&&&&&&&&&&&&&10
vivet et Ascraeus, dum mustis uva tumebit,
&&&&dum cadet incurva falce resecta Ceres.
Battiades semper
&&&&quamvis ingenio non valet, arte valet.
nulla Sophocleo ven&&&&&&&&&&&&&&&15
&&&&cum sole et luna semper A
dum fallax servus, durus pater, inproba lena
&&&&vivent et meretrix blanda, M
Ennius arte carens animosique Accius oris
&&&&casurum nullo tempore nomen habent.&&&&&&&&&&&&&&&20
Varronem primamque ratem quae nesciet aetas,
&&&&aureaque Aesonio terga petita duci?
carmina sublimis tunc sunt peritura Lucreti,
&&&&exitio terra
Tityrus et segetes Aeneiaque arma legentur,&&&&&&&&&&&&&&&25
&&&&Roma triumphati
donec erunt ignes arcusque Cupidinis arma,
&&&&discentur numeri, culte Tibulle,
Gallus et Hesperiis et Gallus notus Eois,
&&&&et sua cum Gallo nota Lycoris erit.&&&&&&&&&&&&&&&30
Ergo, cum silices, cum dens patientis aratri
&&&&depereant aevo, carmina morte carent.
cedant carminibus reges regumque triumphi,
&&&&cedat et auriferi ripa benigna Tagi!
mihi flavus Apollo&&&&&&&&&&&&&&&35
&&&&pocula Castalia plena ministret aqua,
sustineamque coma metuentem frigora myrtum,
&&&&atque a sollicito multus amante legar!
pascitur in vivis L post fata quiescit,
&&&&cum suus ex merito quemque tuetur honos.&&&&&&&&&&&&&&&40
ergo etiam cum me supremus adederit ignis,
&&&&vivam, parsque mei multa superstes erit.
Hoc quoque
conposui Paelignis natus aquosis,
&&&&ille ego nequitiae Naso poeta meae.
hoc quoque iussit Amor—procul hinc, procul este, severae!
&&&&non estis teneris apta theatra modis.
me legat in sponsi facie non frigida virgo,
&&&&et rudis igno
atque aliquis iuvenum quo nunc ego saucius arcu
&&&&agnoscat flammae conscia signa suae,
miratusque diu 'quo' dicat 'ab indice doctus
&&&&conposuit casus iste poeta meos?'
Ausus eram, memini, caelestia dicere bella
&&&&centimanumque Gyen—et satis oris erat—
cum male se Tellus ulta est, ingestaque Olympo
&&&&ardua devexum Pelion Ossa tulit.
in manibus nimbos et cum Iove fulmen habebam,
&&&&quod bene pro caelo mitteret ille suo—
Clausit amica fores! ego cum I
&&&&excidit ingenio Iuppiter ipse meo.
Iuppiter, ignoscas! nil
&&&&clausa tuo maius ianua fulmen habet.
blanditias elegosque levis, mea tela,
&&&&mollierunt duras lenia verba fores.
carmina sanguineae deducunt cornua lunae,
&&&&et revocant niveo
carmine dissiliunt abruptis faucibus angues,
&&&&inque suos fontes versa recurrit aqua.
carminibus cessere fores, insertaque posti,
&&&&quamvis robur erat, carmine victa sera est.
Quid mihi profuerit velox cantatus Achilles?
&&&&quid pro me Atrides alter et alter agent,
quique tot errando, quot bello, perdidit annos,
&&&&raptus et Haemoniis flebilis Hector equis?
at facie tenerae laudata saepe puellae,
&&&&ad vatem, pretium carminis, ipsa venit.
magna datur merces! heroum clara valete
&&&& non apta est gratia vestra mihi!
ad mea formosos vultus adhibete, puellae,
&&&&carmina, purpureus quae mihi dictat Amor!
Quem penes
est dominam servandi cura, Bagoa,
&&&&dum perago tecum pauca, sed apta, vaca.
hesterna vidi spatiantem luce puellam
&&&&illa, quae Danai porticus agmen habet.
protinus, ut placuit, misi scriptoque rogavi.
&&&&rescripsit trepida 'non licet!'
et, cur non liceat, quaerenti reddita causa est,
&&&&quod nimium dominae cura molesta tua est.
Si sapis, o custos, odium, mihi crede, mereri
&&&& quem metuit quisque, perisse cupit.
vi quid enim servare laboret,
&&&&unde nihil, quamvis non tueare, perit?
sed gerat ille suo morem furiosus amori
&&&&et castum, multis quod placet,
huic furtiva tuo libertas munere detur,
&&&&quam dederis illi, reddat ut illa tibi.
conscius esse velis—domi
&&&&conscius esse times—dissimulare licet.
scripta leget secum—matrem misisse putato!
&&&&venerit ignotus—postmodo notus erit.
ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam:
&&&&visat! iudiciis aegra sit illa tuis.
si faciet tarde, ne te mora longa fatiget,
&&&&inposita gremio stertere fronte potes.
nec tu, linigeram fieri quid possit ad Isim,
&&&&quaesieris nec tu curva theatra time!
conscius adsiduos commissi tollet honores—
&&&&quis minor est autem quam tacuisse labor?
ille placet versatque domum
&&&&ille potens—alii, sordida turba, iacent.
huic, verae ut lateant causae,
&&&&atque ambo domini, quod probat una, probant.
cum bene vir traxit vultum rugasque coegit,
&&&&quod voluit fieri blanda puella, facit.
Sed tamen interdum tecum quoque iurgia nectat,
&&&&et simulet lacrimas carnificemque vocet.
tu contra obiciens, quae tuto diluat illa,
&&&&et veris falso crimine deme fidem.
sic tibi semper honos, sic alta peculia crescent.
&&&&haec fac, in exiguo tempore liber eris.
Adspicis indicibus nexas per colla catenas?
&&&&squalidus orba fide pectora carcer habet.
quaerit aquas in aquis et poma fugacia captat
&&&&Tantalus—hoc illi garrula lingua dedit.
dum nimium servat custos Iunonius Io,
&&&&ant illa dea est!
vidi ego conpedibus liventia crura gerentem,
&&&&unde vir incestum scire coactus erat.
poena minor merito. nocui
&&&&vir doluit, famae damna puella tulit.
crede mihi, nulli sunt crimina grata marito,
&&&&nec quemquam, quamvis audiat, illa iuvant.
seu tepet, indicium sec
&&&&sive amat, officio fit miser ille tuo.
Culpa nec ex facili quamvi
&&&&iudicis illa sui tuta favore venit.
viderit ipse licet, credet tamen ille neganti
&&&&damnabitque oculos et sibi verba dabit.
adspiciat dominae lacrimas, plorabit et ipse,
&&&&et dicet: 'poenas garrulus iste dabit!'
quid dispar certamen inis? tibi verbera victo
&&&&adsunt, in gremio iudicis illa sedet.
Non scelus adgredimur, non ad miscenda coimus
&&&&toxica, non stricto fulminat ense manus.
quaerimus, ut tuto per te possimus amare.
&&&&quid precibus nostris mollius esse potest?
quod dominam nec vir nec femina servas
&&&&mutua nec Veneris gaudia nosse potes!
qui primus pueris genitalia membra recidit,
&&&&vulnera quae fecit, debuit ipse pati.
mollis in obsequium facilisque rogantibus esses,
&&&&si tuus in quavis praetepuisset amor.
non tu natus equo, non f
&&&&bellica non dextrae convenit hasta tuae.
tu spes depone viriles.
&&&&sunt tibi cum domina signa ferenda tua.
hanc inple meritis, huiu
&&&&si careas illa, quis tuus usus erit?
Est etiam facies, su
&&&&indigna est pigro forma perire situ.
fallere te potuit, quam
&&&&non caret effectu, quod voluere duo.
aptius ut fuerit precibus temptasse, rogamus,
&&&&dum bene ponendi munera tempus habes.
mendosos ausim defendere mores
&&&&falsaque pro vitiis arma movere meis.
confiteor—siquid pr
&&&&in mea nunc demens crimina fassus eo.
odi, nec possum, cupiens,
&&&&heu, quam quae studeas ponere ferre grave est!
Nam desunt vires ad me
&&&&auferor ut rapida concita puppis aqua.
non est certa meos quae forma invitet amores—
&&&&centum sunt causae, cur ego semper amem.
sive aliqua est oculos in humum deiecta modestos,
&&&&uror, et insidiae
sive procax aliqua est, capior, quia rustica non est,
&&&&spemque dat in molli mobilis esse toro.
aspera si visa est rigidasque imitata Sabinas,
&&&&velle, sed ex alto dissimulare puto.
sive es docta, places ra
&&&&sive rudis, placita es simplicitate tua.
est, quae Callimachi prae nostris rustica dicat
&&&&carmina—cui placeo, protinus ipsa placet.
est etiam, quae me vatem et mea carmina culpet—
&&&&culpantis cupiam sustinuisse femur.
molliter incedit— altera dura est—
&&&&at poterit tacto mollior esse viro.
haec quia dulce canit flectitque facillima vocem,
&&&&oscula cantanti
haec querulas habili percurrit pollice chordas—
&&&&tam doctas quis non possit amare manus?
illa placet gestu numerosaque bracchia ducit
&&&&et tenerum molli torquet ab arte latus—
ut taceam de me, qui causa tangor ab omni,
&&&&illic Hippolytum pone, Priapus erit!
tu, quia tam longa es, veteres heroidas aequas
&&&&et potes in toto multa iacere toro.
haec habilis brevitate sua est.
&&&&conveniunt voto longa brevisque meo.
non est culta—subit, quid cu
&&&&ornata est—dotes exhibet ipsa suas.
candida me capiet, capiet me flava puella,
&&&&est etiam in fusco grata colore Venus.
seu pendent nivea pulli cervice capilli,
&&&&Leda fuit nig
seu flavent, placuit croceis Aurora capillis.
&&&&omnibus historiis se meus aptat amor.
me nova sollicitat, me
&&&&haec melior, specie corporis illa placet.
Denique quas tota quisquam probet urbe puellas,
&&&&noster in has omnis ambitiosus amor.
Nullus amor
tanti est—abeas, pharetrate Cupido!—
&&&&ut mihi sint totiens maxima vota mori.
vota mori mea sunt, cum te peccasse recordor,
&&&&o mihi perpetuum nata puella malum!
Non male deletae nudant tua facta tabellae,
&&&&nec data furtive munera crimen habent.
o utinam arguerem sic, ut non vincere possem!
&&&&me miserum! quare tam bona causa mea est?
felix, qui quod amat defendere fortiter audet,
&&&&cui sua 'non feci!' dicere amica potest.
ferreus est nimiumque suo favet ille dolori,
&&&&cui petitur victa palma cruenta rea.
Ipse miser vidi, cum me dormire putares,
&&&&sobrius adposito crimina vestra mero.
multa supercilio vid
&&&&nutibus in vestris pars bona vocis erat.
non oculi tacuere tui, conscriptaque vino
&&&&mensa, nec in digitis littera nulla fuit.
sermonem agnovi, quod non videatur, agentem
&&&&verbaque pro certis iussa valere notis.
iamque frequens ierat m
&&&&conpositi iuvenes unus et alter erant.
inproba tum vero iungentes oscula vidi—
&&&&illa mihi lingua nexa fuisse liquet—
qualia non fratri tulerit germana severo,
&&&&sed tulerit cupi
qualia credibile est non Phoebo ferre Dianam,
&&&&sed Venerem Marti saepe tulisse suo.
'Quid facis?' exclamo, 'quo nunc mea gaudia differs?
&&&&iniciam dominas in mea iura manus!
haec tibi sunt mecum, mihi sunt communia tecum—
&&&&in bona cur quisquam tertius ista venit?'
Haec ego, quaeque do at illi
&&&&conscia purpureus venit in ora pudor,
quale coloratum Tithoni coniuge caelum
&&&&subrubet, aut spo
quale rosae fulgent inter sua lilia mixtae,
&&&&aut ubi cantatis Luna laborat equis,
aut quod, ne longis flavescere possit ab annis,
&&&&Maeonis Assyrium femina tinxit ebur.
hic erat aut alicui color ille simillimus horum,
&&&&et numquam visu pulchrior illa fuit.
spectabat terram—ter
&&&&maesta erat in vultu—maesta decenter erat.
sicut erant, et erant culti, laniare capillos
&&&&et fuit in teneras impetus ire genas—
Ut faciem vidi, for
&&&&defensa est armis nostra puella suis.
qui modo saevus eram, supplex ultroque rogavi,
&&&&oscula ne nobis deteriora daret.
risit et ex animo dedit optima—qualia possent
&&&&excutere irato tela trisulca I
torqueor infelix, ne tam bona senserit alter,
&&&&et volo non ex hac illa fuisse nota.
haec quoque, quam docui, multo meliora fuerunt,
&&&&et quiddam visa est addidicisse novi.
quod nimium placuere, malum est, quod tota labellis
&&&&lingua tua est nostris, nostra recepta tuis.
nec tamen hoc unum doleo—non oscula tantum
&&&&iuncta queror, quamvis haec
illa nisi in lecto nusquam potuere doceri.
&&&&nescio quis pretium grande magister habet.
Psittacus,
Eois imitatrix ales ab Indis,
&&&&occidit—exequias ite frequenter, aves!
ite, piae volucres, et plangite pectora pinnis
&&&&et rigido tenera
horrida pro maestis lanietur pluma capillis,
&&&&pro longa resonent carmina vestra tuba!
quod scelus Ismarii quereris, Philomela, tyranni,
&&&&expleta est ann
alitis in rarae miserum devertere funus—
&&&&magna, sed antiqua est causa doloris Itys.
Omnes, quae liquido libratis in aere cursus,
&&&&tu tamen ante alios, turtur amice, dole!
plena fuit vobis omni concordia vita,
&&&&et stetit ad finem longa tenaxque fides.
quod fuit Argolico iuvenis Phoceus Orestae,
&&&&hoc tibi, dum licuit, psittace, turtur erat.
Quid tamen ista fides, quid rari forma coloris,
&&&&quid vox mutandis ingeniosa sonis,
quid iuvat, ut datus es, nostrae placuisse puellae?—
&&&&infelix, avium gloria, nempe iaces!
tu poteras fragiles pinnis hebetare zmaragdos
&&&&tincta gerens rubro Punica rostra croco.
non fuit in terris vocum simulantior ales—
&&&&reddebas blaeso tam bene verba sono!
Raptus es invidia—non t
&&&&garrulus et placidae pacis amator eras.
ecce, coturnices inte
&&&&forsitan et fiunt inde frequenter anus.
plenus eras minimo, nec prae sermonis amore
&&&&in multos poteras ora vacare cibos.
nux erat esca tibi, causaeque papavera somni,
&&&&pellebatque sitim simplicis umor aquae.
vivit edax vultur ducensque per aera gyros
&&&&miluus et pluviae g
vivit et armiferae cornix invisa Minervae—
&&&&illa quidem saecli
occidit illa loquax humanae vocis imago,
&&&&psittacus, extremo munus ab orbe datum!
optima prima fere mani
&&&&inplentur numeris deteriora suis.
tristia Phylacidae Thersites funera vidit,
&&&&iamque cinis vivis fratribus Hector erat.
Quid referam timidae pro te pia vota puellae—
&&&&vota procelloso per mare rapta Noto?
septima lux venit non exhibitura sequentem,
&&&&et stabat vacuo iam tibi Parca colo.
nec tamen ignavo stu
&&&&clamavit moriens lingua: 'Corinna, vale!'
Colle sub Elysio nigra nemus ilice frondet,
&&&&udaque perpetuo gramine terra viret.
siqua fides dubiis, volucrum locus ille piarum
&&&&dicitur, obscenae quo prohibentur aves.
illic innocui late pascuntur olores
&&&&et vivax phoenix,
explicat ipsa suas ales Iunonia pinnas,
&&&&oscula dat cupido blanda columba mari.
psittacus has inter nemorali sede receptus
&&&&convertit volucres in sua verba pias.
Ossa tegit tumulus—tumulus pro corpore magnus—
&&&&quo lapis exiguus par sibi carmen habet:
&colligor ex ipso domina
&&&&ora fuere mihi plus ave docta loqui&.
sufficiam reus in nova crimina semper?
&&&&ut vincam, totiens dimicuisse piget.
sive ego marmorei respexi summa theatri,
&&&&eligis e multis,
candida seu tacito vidit me femina vultu,
&&&&in vultu tacitas arguis esse notas.
siquam laudavi, misero
&&&&si culpo, crimen dissimulare putas.
sive bonus color est, in te quoque frigidus esse,
&&&&seu malus, alterius dicor amore mori.
Atque ego peccati vellem mihi conscius essem!
&&&&aequo animo poenam, qui meruere,
nunc temere insimulas credendoque omnia frustra
&&&&ipsa vetas iram pondus habere tuam.
adspice, ut auritus miserandae sortis asellus
&&&&adsiduo domitus verbere lentus eat!
Ecce novum crimen! sollers ornare Cypassis
&&&&obicitur dominae contemerasse torum.
di melius, quam me, si sit peccasse libido,
&&&&sordida contemptae sortis amica iuvet!
quis Veneris famulae conubia liber inire
&&&&tergaque conplecti verbere secta velit?
adde, quod ornandis illa est operata capillis
&&&&et tibi perdocta est grata ministra manu—
scilicet ancillam, quae tam tibi fida, rogarem!
&&&&quid, nisi ut indicio iuncta repulsa foret?
per Venerem iuro puerique volatilis arcus,
&&&&me non admissi criminis esse reum!
Ponendis in
mille modos perfecta capillis,
&&&&comere sed solas digna, Cypassi, deas,
et mihi iucundo non rustica cognita furto,
&&&&apta quidem dominae, sed magis apta mihi—
quis fuit inter nos sociati corporis index?
&&&&sensit concubitus unde Corinna tuos?
num tamen erubui? num, verbo lapsus in ullo,
&&&&furtivae Veneris conscia signa dedi?
Quid, quod in ancilla siquis delinquere possit,
&&&&illum ego contendi mente carere bona?
Thessalus ancillae facie B
&&&&serva Mycenaeo Phoebas amata duci.
nec sum ego Tantalide maior, nec maior A
&&&&quod decuit reges, cur mihi turpe putem?
Ut tamen iratos in te defixit ocellos,
&&&&vidi te t
at quanto, si forte refers, praesentior ipse
&&&&per Veneris feci numina magna fidem!
tu, dea, tu iubeas animi periuria puri
&&&&Carpathium tepidos per mare ferre Notos!
Pro quibus officiis pretium mihi dulce repende
&&&&concubitus hodie, fusca Cypassi, tuos!
quid renuis fingisque novos, ingrata, timores?
&&&&unum est e dominis emeruisse satis.
quod si stulta negas, index anteacta fatebor,
&&&&et veniam culpae proditor ipse meae,
quoque loco tecum fuerim, quotiensque, Cypassi,
&&&&narrabo dominae, quotque quibusque modis!
pro re satis indignande Cupido,
&&&&o in corde meo desidiose puer—
quid me, qui miles numquam tua signa reliqui,
&&&&laedis, et in castris vulneror ipse meis?
cur tua fax urit, figit tuus arcus amicos?
&&&&gloria pugnantes vincere maior erat.
Quid? non Haemonius, quem cuspide perculit, heros
&&&&confossum medica postmodo iuvit ope?
venato capta relinquit
&&&&semper et inventis ulteriora petit.
nos tua sentimus, populus tibi deditus,
&&&&pigra reluctanti cessat in hoste manus.
quid iuvat in nudis hamata retundere tela
&&&&ossibus? ossa mihi nuda relinquit amor.
tot sine amore viri, tot sunt sine amore puellae!—
&&&&hinc tibi cum magna laude triumphus eat.
Roma, nisi inmensum vires promosset in orbem,
&&&&stramineis esset nunc quoque tecta casis.
Fessus in acceptos m
&&&&mittitur in saltus
longaque subductam celant navalia pinum,
&&&&tutaque deposito poscitur ense rudis.
me quoque, qui totiens merui sub amore puellae,
&&&& defunctum placide vivere tempus erat.
'Vive' deus
'posito' siquis mihi dicat 'amore!'
&&&&deprecer—usque adeo dulce puella malum est.
cum bene pertaesum est, animoque relanguit ardor,
&&&&nescio quo miserae turbine mentis agor.
ut rapit in praeceps dominum spumantia frustra
&&&&frena retentant
ut subitus, prope iam prensa tellure, carinam
&&&&tangentem portus ventus in alta rapit—
sic me saepe refert incerta Cupidinis aura,
&&&&notaque purpureus tela resumit Amor.
Fige, puer! positis nudus
&&&&hic tibi sunt vires,
huc tamquam iussae veniunt iam sponte sagittae—
&&&&vix illis prae me nota pharetra sua est!
infelix, tota quicumque quiescere nocte
&&&&sustinet et somnos praemia magna vocat!
stulte, quid est somnus, gelidae nisi mortis imago!
&&&&longa quiescendi tempora fata dabunt.
me modo decipiant v
&&&&sperando certe gaudia magna feram.
et modo blanditias dicat,
&&&&saepe fruar domina, saepe repulsus eam.
Quod dubius Mars est, per te, privigne Cupido,
&&&&et movet exemplo vitricus arma tuo.
tu levis es multoque tuis ventosior alis,
&&&&gaudiaque ambigua dasque negasque fide.
si tamen exaudis, pulchra cum matre, Cupido,
&&&&indeserta meo pectore regna gere!
accedant regno, nimium vaga turba, puellae!
&&&&ambobus populis sic venerandus eris.
Tu mihi, tu
certe, memini, Graecine, negabas
&&&&uno posse aliquem tempore amare duas.
per te ego decipior, per te deprensus inermis—
&&&&ecce, duas uno tempore turpis amo!
utraque formosa est, ope
&&&&artibus in dubio est haec sit an illa prior.
pulchrior hac illa est, haec est q
&&&&et magis haec nobis, et magis illa placet!
erro, velut ventis discordibus acta phaselos,
&&&&dividuumque tenent alter et alter amor.
quid geminas, Erycina, meos sine fine dolores?
&&&&non erat in curas una puella satis?
quid folia arboribus, quid pleno sidera caelo,
&&&&in freta collectas alta quid addis aquas?
Sed tamen hoc melius, quam si sine amore iacerem—
&&&&hostibus eveniat vita severa meis!
hostibus eveniat viduo dormire cubili
&&&&et medio laxe ponere membra toro!
at mihi saevus amor somnos abrumpat inertes,
&&&&simque mei lecti non ego solus onus!
me mea disperdat nullo prohibente puella—
&&&&si satis una potest, si minus una, duae!
sufficiam—graciles, non sun
&&&&pondere, non nervis c
et lateri dabit in vires alimenta voluptas.
&&&&decepta est op
saepe ego lascive consumpsi tempora noctis,
&&&&utilis et forti corpore mane fui.
felix, quem Veneris certamina mutua perdunt!
&&&&di faciant, leti causa sit ista mei!
Induat adversis contraria pectora telis
&&&&miles et aeternum sanguine nomen emat.
quaerat avarus opes et, quae lassarit arando,
&&&&aequora periuro naufragus ore bibat.
at mihi contingat Veneris languescere motu,
&&&&cum moriar, medium
atque aliquis nostro lacrimans in funere dicat:
&&&&'conveniens vitae mors fuit ista tuae!'
Prima malas
docuit mirantibus aequoris undis
&&&&Peliaco pinus vertice caesa vias,
quae concurrentis inter temeraria cautes
&&&&conspicuam fulvo vellere vexit ovem.
o utinam, nequis remo freta longa moveret,
&&&&Argo funestas pressa bibisset aquas!
Ecce, fugit notumque torum sociosque Penates
&&&&fallacisque vias ire Corinna parat.
quam tibi, me miserum, Zephyros Eurosque timebo
&&&&et gelidum Borean egelidumque Notum!
non illic urbes, no
&&&&una est iniusti caerula forma maris.
nec medius tenuis conchas pictosque lapillos
&&&& bibuli litoris illa mora est.
litora marmoreis pedibus signate,
&&&&hactenus est tutum—cetera caeca via est.
et vobis alii vent
&&&&quas Scylla infestet, quasve C
et quibus emineant violenta C
&&&&quo lateant Syrtes magna minorque sinu.
quod quisque loquetur,
&&&&credite! credenti nulla procella nocet.
Sero respicitur tellus, ubi fune soluto
&&&&currit in inmensu
navita sollicitus cum ventos horret iniquos
&&&&et prope tam letum, quam prope cernit aquam.
quod si concussas Triton exasperet undas,
&&&&quam tibi sit toto nullus in ore color!
tum generosa voces fecundae sidera Ledae
&&&&et 'felix,' dicas 'quem sua terra tenet!'
Tutius est fovisse torum, legisse libellos,
&&&&Threiciam digitis increpuisse lyram.
at, si vana ferunt volucres mea dicta procellae,
&&&&aequa tamen puppi sit Galatea tuae!
vestrum crimen erit talis iactura puellae,
&&&&Nereidesque deae Nereidumque pater.
vade memor nostri ve
&&&&inpleat illa tuos fortior aura sinus!
tum mare in haec magnus proclinet litora N
&&&&huc venti spirent, huc agat aestus aquas!
ipsa roges, Zephyri veniant in lintea pleni,
&&&&ipsa tua moveas turgida vela manu!
primus ego adspiciam notam de litore puppim,
&&&&et dicam: 'nostros advehit illa deos!'
excipiamque umeris et multa sine ordine carpam
&&&&oscula. pro redit
inque tori formam molles sternentur harenae,
&&&&et cumulus mensae quilibet esse potest.
Illic adposito narrabis multa Lyaeo—
&&&&paene sit ut medii
dumque ad me properas, neque iniquae tempora noctis
&&&&nec te praecipites extimuisse Notos.
omnia pro veris credam, sint ficta licebit—
&&&&cur ego non votis blandiar ipse meis?
haec mihi quamprimum caelo nitidissimus alto
&&&&Lucifer admisso tempora portet equo!
triumphales circum mea tempora laurus!
&&&&vicimus: in nostro est, ecce, Corinna sinu,
quam vir, quam custos, quam ianua firma, tot hostes,
&&&&servabant, nequa posset ab arte capi!
haec est praecipuo victoria digna triumpho,
&&&&in qua, quaecumque est, sanguine praeda caret.
non humiles muri, non parvis oppida fossis
&&&&cincta, sed est ductu capta puella meo!
Pergama cum caderent bello superata bilustri,
&&&&ex tot in Atridis pars quota laudis erat?
at mea seposita est et ab omni milite dissors
&&&&gloria, nec titulum muneris alter habet.
me duce ad hanc voti finem,
&&&&ipse eques, ipse pedes, signifer ipse fui.
nec casum fortuna meis inmiscuit actis—
&&&&huc ades, o cura parte Triumphe mea!
Nec belli est nova causa mei. nisi rapta fuisset
&&&&Tyndaris, Europae pax Asiaeque foret.
femina silvestris Lapithas populumque biformem
&&&&turpiter adposito
femina Troianos iterum nova bella movere
&&&&inpulit in regno, iuste Latine,
femina Romanis etiamnunc urbe recenti
&&&&inmisit soceros armaque saeva dedit.
Vidi ego pro nivea pugn
&&&&spectatrix animos ipsa iuvenca dabat.
me quoque, qui multos, sed me sine caede, Cupido
&&&&iussit militiae signa movere suae.
labefactat onus gravidi temeraria ventris,
&&&&in dubio vitae lassa Corinna iacet.
illa quidem clam me tantum molita pericli
&&&& sed cadit ira metu.
sed tamen aut ex me conceperat—
&&&& est mihi pro facto saepe, quod esse potest.
Isi, Paraetonium genialiaque arva Canopi
&&&&quae colis et Memphin palmiferamque Pharon,
quaque celer Nilus lato delapsus in alveo
&&&&per septem portus in maris exit aquas,
per tua sistra precor, per Anubidis ora verendi—
&&&&sic tua sacra pius semper Osiris amet,
pigraque labatur circa donaria serpens,
&&&&et comes in pompa corniger Apis eat!
huc adhibe vultus, et in una parce duobus!
&&&&nam vitam dominae tu dabis, illa mihi.
saepe tibi sedit certis operata diebus,
&&&&qua cingit laurus Gallica turma tuas.
Tuque laborantes utero miserata puellas,
&&&&quarum tarda latens corpora tendit onus,
lenis ades precibusque meis fave, Ilithyia!
&&&&digna est, quam iubeas muneris esse tui.
ipse ego tura dabo fumosis candidus aris,
&&&&ipse feram ante tuos munera vota pedes.
adiciam titulum: 'servata Naso Corinna!'
&&&&tu modo fac titulo muneribusque locum.
Si tamen in tanto fas est monuisse timore,
&&&&hac tibi sit pugna dimicuisse satis!
Quid iuvat
inmunes belli cessare puellas,
&&&&nec fera peltatas agmina velle sequi,
si sine Marte suis patiuntur vulnera telis,
&&&&et caecas armant in sua fata manus?
Quae prima instituit teneros convellere fetus,
&&&&militia fuerat digna perire sua.
scilicet, ut careat rugarum crimine venter,
&&&&sternetur pugnae tristis harena tuae?
si mos antiquis placuisset matribus idem,
&&&&gens hominum vitio deperitura fuit,
quique iterum iaceret generis primordia nostri
&&&&in vacuo lapides orbe, parandus erat.
quis Priami fregisset opes, si numen aquarum
&&&&iusta recusasset pondera ferre Thetis?
Ilia si tumido geminos in ventre necasset,
&&&&casurus dominae conditor U
si Venus Aenean gravida temerasset in alvo,
&&&&Caesaribus tellus orba futura fuit.
tu quoque, cum posses nasci formosa, perisses,
&&&&temptasset, quod tu,
ipse ego, cum fuerim melius periturus amando,
&&&&vidissem nullos matre negante dies.
Quid plenam fraudas vitem crescentibus uvis,
&&&&pomaque crudeli vellis acerba manu?
sponte fluant matura sua—
&&&&est pretium parvae non leve vita morae.
vestra quid effoditis subiectis viscera telis,
&&&&et nondum natis dira venena datis?
Colchida respersam puerorum sanguine culpant
&&&&aque sua caesum matre queruntur I
utraque saeva parens, sed tristibus utraque causis
&&&& iactura socii sanguinis ulta virum.
dicite, quis Tereus, quis vos inritet Iason
&&&&figere sollicita corpora vestra manu?
hoc neque in Armeniis tigres fecere latebris,
&&&&perdere nec fetus ausa leaena suos.
at tenerae faciunt, sed non inpune,
&&&&saepe, suos utero quae necat, ipsa perit.
ipsa perit, ferturque rogo resoluta capillos,
&&&&et clamant 'merito!' qui modo cumque vident.
Ista sed aetherias vanescant dicta per auras,
&&&&et sint ominibus pondera nulla meis!
di faciles, peccasse semel concedite tuto,
&&&& poenam culpa secunda ferat!
formosae digitum vincture puellae,
&&&&in quo censendum nil nisi dantis amor,
munus eas gratum! te laeta mente receptum
&&&&protinus articu
tam bene convenias, quam mecum convenit illi,
&&&&et digitum iusto commodus orbe teras!
Felix, a domina tractaberis, anule,
&&&&invideo donis iam miser ipse meis.
o utinam fieri subito mea munera possem
&&&&artibus Aeaeae Carpathiive senis!
tunc ego, cum cupiam dominae tetigisse papillas
&&&&et laevam tunicis inseruisse manum,
elabar digito quamvis angustus et haerens,
&&&&inque sinum mira laxus ab arte cadam.
idem ego, ut arcanas possim signare tabellas,
&&&&neve tenax ceram siccaque gemma trahat,
umida formosae tangam prius ora puellae—
&&&&tantum ne signem scripta dolenda mihi.
si dabor ut condar loculis, exire negabo,
&&&&adstringens digitos orbe minore tuos.
non ego dedecori tibi sum, mea vita, futurus,
&&&&quodve tener digitus ferre recuset, onus.
me gere, cum calidis perfundes imbribus artus,
&&&&damnaque sub gemmam fer pereuntis aquae—
sed, puto, te nuda mea membra libidine surgent,
&&&&et peragam partes anulus ille viri.
Inrita quid voveo? parvu
&&&&illa datam tecum sentiat esse fidem!
Sulmo tenet Paeligni tertia ruris—
&&&&parva, sed inriguis ora salubris aquis.
sol licet admoto tellurem sidere findat,
&&&&et micet Icarii stella proterva canis,
arva pererrantur Paeligna liquentibus undis,
&&&&et viret in tenero fertilis herba solo.
terra ferax Cereris mu
&&&&dat quoque baciferam P
perque resurgentes rivis labentibus herbas
&&&&gramineus madidam caespes obumbrat humum.
At meus ignis abest. verbo peccavimus uno!—
&&&&quae move ardor adest.
non ego, si medius Polluce et Castore ponar,
&&&&in caeli sine te parte fuisse velim.
solliciti iaceant terraque premantur iniqua,
&&&&in longas orbem qui secuere vias!—
aut iuvenum comites iussissent ire puellas,
&&&&si fuit in longas terra secanda vias!
tum mihi, si premerem ventosas horridus Alpes,
&&&&dummodo cum domina, molle fuisset iter.
cum domina Libycas ausim perrumpere Syrtes
&&&&et dare non aequis vela ferenda Notis.
non quae virgineo portenta sub inguine latrant,
&&&&nec timeam vestros, curva Malea,
non quae submersis ratibus saturata Charybdis
&&&&fundit et effusas ore receptat aquas.
Quod si Neptuni ventosa potentia vincat,
&&&&et subventuros auferat unda deos,
tu nostris niveos um
&&&&corpore nos facili dulce feremus onus.
saepe petens Hero iuveni
&&&&tum quoque transnasset, sed via caeca fuit.
At sine te, quamvis operosi vitibus agri
&&&&me teneant, quamvis amnibus arva natent,
et vocet in rivos currentem rusticus undam,
&&&&frigidaque arboreas mulceat aura comas,
non ego Paelignos videor celebrare salubres,
&&&&non ego natalem, rura paterna, locum—
sed Scythiam Cilicasque feros viridesque Britannos,
&&&&quaeque Prometheo saxa cruore rubent.
Ulmus amat vitem, vit
&&&&separor a domina cur ego saepe mea?
at mihi te comitem iuraras usque futuram—
&&&&per me perque oculos, sidera nostra, tuos!
verba puellarum, foliis leviora caducis,
&&&&inrita, qua visum est, ventus et unda ferunt.
Siqua mei tamen est in te pia cura relicti,
&&&&incipe pollicitis addere facta tuis,
parvaque quamprimum rapientibus esseda mannis
&&&&ipsa per admissas concute lora iubas!
at vos, qua veniet, tumidi, subsidite, montes,
&&&&et faciles curvis vallibus este, viae!
Siquis erit,
qui turpe putet servire puellae,
&&&&illo convincar iudice turpis ego!
sim licet infamis, dum me moderatius urat,
&&&&quae Paphon et fluctu pulsa Cythera tenet.
atque utinam dominae miti quoque praeda fuissem
&&&&formosae quoniam praeda futurus eram!
dat facies animos. facie violenta Corinna est—
&&&&me miserum! cur est tam bene nota sibi?
scilicet a speculi sumuntur imagine fastus,
&&&&nec nisi conpositam se prius illa videt!
Non, tibi si facies animum dat et omina regni—
&&&&o facies oculos nata tenere meos!—
collatum idcirco tibi
&&&&aptari magnis inferiora licet.
traditur et nymphe mortalis amore Calypso
&&&&capta recusantem detinuisse virum.
creditur aequoream Pthio Nereida regi,
&&&&Egeriam iusto concubuisse Numae,
Vulcano Venerem, quamvis incude relicta
&&&&turpiter obliquo claudicet ille pede.
carminis h sed tamen apte
&&&&iungitur herous cum breviore modo.
tu quoque me, mea lux, in qu
&&&&te deceat medio iura dedisse foro.
Non tibi crimen ero, ne
&&&&non erit hic nobis infitiandus amor.
sunt mihi pro magno felicia carmina censu,
&&&&et multae per me
novi aliquam, quae se circumferat esse Corinnam.
&&&&ut fiat, quid non illa dedisse velit?
sed neque diversi ripa labuntur eadem
&&&&frigidus Eurotas populiferque Padus,
nec nisi tu nostris cant
&&&&ingenio causas tu dabis una meo.
iratum dum tu perducis Achillen
&&&&primaque iuratis induis arma viris,
nos, Macer, ignava Veneris cessamus in umbra,
&&&&et tener ausuros grandia frangit Amor.
saepe meae 'tandem' dixi 'discede' puellae—
&&&&in gremio sedit protinus illa meo.
saepe 'pudet!' dixi—lacrimis vix illa retentis
&&&&'me miseram! iam te' dixit 'amare pudet?'
inplicuitque suos circum mea colla lacertos
&&&&et, quae me perdunt, oscula mille dedit.
vincor, et ingenium sumptis revocatur ab armis,
&&&&resque domi gestas et mea bella cano.
Sceptra tamen sumpsi, curaque tragoedia nostra
&&&&crevit, et huic operi quamlibet aptus eram.
risit Amor pallamque meam pictosque cothurnos
&&&&sceptraque privata tam cito sumpta manu.
hinc quoque me dominae numen deduxit iniquae,
&&&&deque cothurnato vate triumphat Amor.
Quod licet, aut artes teneri profitemur Amoris—
&&&&ei mihi, praeceptis urgeor ipse meis!—
aut, quod Penelopes verbis reddatur Ulixi,
&&&&scribimus et lacrimas, Phylli relicta, tuas,
quod Paris et Macareus et quod male gratus Iason
&&&&Hippolytique parens Hippolytusque legant,
quodque tenens strictum Dido miserabilis ensem
&&&&dicat et Aoniae Lesbis amata lyrae.
Quam cito de toto rediit meus orbe Sabinus
&&&&scriptaque diversis rettulit ille locis!
candida Penelope signum cognovit U
&&&&legit ab Hippolyto scripta noverca suo.
iam pius Aeneas miserae rescripsit Elissae,
&&&&quodque legat Phyllis, si modo vivit, adest.
tristis ad Hypsipylen ab I
&&&&det votam Phoebo Lesbis amata lyram.
Nec tibi, qua tutum vati, Macer, arma canenti
&&&&aureus in medio Marte tacetur Amor.
et Paris est illic et adultera, nobile crimen,
&&&&et comes extincto Laodamia viro.
si bene te novi, non bella libentius istis
&&&&dicis, et a vestris in mea castra venis.
Si tibi non
opus est servata, stulte, puella,
&&&&at mihi fac serves, quo magis ipse velim!
quod licet, quod non licet acrius urit.
&&&&ferreus est, siquis, quod sinit alter, amat
speremus pariter, pariter metuamus amantes,
&&&&et faciat voto rara repulsa locum.
quo mihi fortunam, quae numquam